Lectio Actuum Apostolorum (4,13-21)
-
Videntes autem Petri constantiam, et Joannis, comperto quod homines essent sine litteris, et idiotae, admirabantur: et cognoscebant eos quoniam cum Jesu fuerant.
Vendo a firmeza de Pedro e João, e sabendo que eram homens iletrados e simples, admiravam-se; e reconheciam que haviam estado com Jesus. -
Hominem quoque videntes stantem cum eis, qui curatus fuerat, nihil poterant contradicere.
E vendo também o homem que fora curado, ali de pé com eles, nada podiam objetar. -
Jubentes autem eos foras extra concilium secedere, conferebant ad invicem,
Mandando-os sair do conselho, deliberavam entre si, -
Dicentes: Quid faciemus hominibus istis? Quoniam quidem notum signum factum est per eos omnibus habitantibus Jerusalem, manifestum est, et non possumus negare.
Dizendo: Que faremos com esses homens? Pois é evidente que um sinal notável foi feito por eles, a todos os habitantes de Jerusalém, e não o podemos negar. -
Sed ne amplius divulgetur in populum, comminemur eis ne ultra loquantur in nomine hoc ulli hominum.
Mas para que não se espalhe ainda mais entre o povo, ameacemo-los para que não falem mais a ninguém neste nome. -
Et vocantes eos, denuntiaverunt ne omnino loquerentur neque docerent in nomine Jesu.
Chamando-os, ordenaram-lhes que de modo algum falassem ou ensinassem em nome de Jesus. -
Petrus vero et Joannes respondentes, dixerunt ad eos: Si justum est in conspectu Dei, vos potius audire quam Deum, judicate.
Mas Pedro e João responderam: Julgai vós se é justo, diante de Deus, obedecer a vós mais do que a Deus. -
Non enim possumus quae vidimus et audivimus non loqui.
Pois não podemos deixar de falar do que vimos e ouvimos. -
At illi comminantes dimiserunt eos, non invenientes quomodo punirent eos, propter populum, quia omnes magnificabant quod acciderat.
E, ameaçando-os mais, deixaram-nos ir, não achando meio de os castigar, por causa do povo, pois todos glorificavam o que havia acontecido.
Reflexão
No silêncio entre a ordem dos homens e o chamado do Alto, levanta-se a voz que já não pode ser calada. Pedro e João não falam por imposição, mas por transbordamento — aquilo que viram e ouviram os transformou. A verdade que toca o ser não exige permissão para ser vivida: ela se comunica por sua própria luz. Diante do poder, não se curvam; diante da ameaça, não negam. O Espírito que neles arde é mais forte que as barreiras do mundo. Falar torna-se ato de fidelidade ao que se é. E no âmago do ser livre, a verdade floresce.
Leia também: LITURGIA DA PALAVRA
Leia também:
#evangelho #homilia #reflexão #católico #evangélico #espírita #cristão
#jesus #cristo #liturgia #liturgiadapalavra #liturgia #salmo #oração
#primeiraleitura #segundaleitura #santododia #vulgata
Nenhum comentário:
Postar um comentário